اموزش بازی های محلی تهران الک دولک هفت سنگ زو اسیاب بشین دوز
شما هم اگه بازی دیگه ای می شناسید تو قسمت نظرات با اموزش بذارید
بازیهای محلی استان تهران
| ||
| ||
| این بازى در واقع ترانه اى است که بین استاد و شاگرد یا شاگردان رد و بدل مى شود. ترانه پایان مشخصى ندارد و مى تواند برحسب استعداد استاد و حوصلهٔ شاگردان ادامه یابد. ترانه این گونه آغاز مى شود: | ||
| استاد: یه مرغ زردى داشتم، خیلى دوسش مى داشتم، توله هه اومد و بردش، سرپا نشست و خوردش … سگ اومد. | ||
| شاگردها: کدوم سگ؟ | ||
| استاد: همون سگ که مرغو خورده. | ||
| شاگردها: کدوم مرغ؟ | ||
| استاد: همون مرغ زرد پاکوتاه، گردن هما که شیش قرون تا هش قرون مى خریدنش، نمى دادمش … | ||
| ||
| بازیکنان دست هاى یکدیگر را گرفته و دایره وار مى ایستند. آن گاه یکى از بازیکنان فرمان داده و مى گوید: ‘آسیاب بچرخ’ . با این فرمان بازیکنان با سرعت زیاد شروع به چرخیدن مى کنند تا آنکه سر آنها گیج رفته و بر زمین بى افتند. | ||
| ||
| بازیکنان دست یکدیگر را گرفته و دایره وار مى ایستند. یکى از آنها استاد شده و خطاب به بازیکنان مى گوید: آسیاب بشین. آن گاه همگى نشسته و مى گویند: ‘مى شینم’ . بعد از آن هربار که استاد مى گوید: ‘جون خاله جون’ یا ‘جون عمه جون’ ، همگى مى گویند: ‘پا نمى شم’ و زمانى که استاد مى گوید: ‘جون چمدون’ همگى مى گویند: ‘پا مى شم’ و بعد بلند مى شوند. دوباره استاد آنها را مورد خطاب قرار داده و مى گوید: ‘آسیاب قلیان بکش’ ؛ آن گاه همگى قلیان کشیده و در واقع اداى قلیان کشیدن را درمى آورند. سپس استاد مى گوید: ‘آسیاب بخواب’ و همگى خود را کج مى کنند و در آخر استاد مى گوید: ‘آسیاب بچرخ’ ، که همگى دست یکدیگر را گرفته و دور خود مى چرخند و بازى پایان مى گیرد. | ||
| ||
| بازیکنان به دو گروه تقسیم مى شوند، یک گروه در بالاى زمین، پشت خط شروع بازى و گروه دیگر در داخل زمین مستقر مى شوند. در نقطهٔ شروع سنگى را که بزرگتر از آجر معمولى است، قرارداده و چوب دولک را طورى روى آن مى گذارند که موازى با خط طولى زمین و لااقل یکى از لبه هاى آن آزاد باشد. ابتدا یکى از نفرات بالا با الک ضربه اى محکم به سر آزاد دولک مى زند. دولک از سر سنگ بلند شده و پس از چرخشى در هوا به داخل زمین فرود مى آید. اگر افراد گروه پائین که داخل زمین هستند، دولک را در هوا ‘بُل’ بگیرند، برنده مى شوند و جاى دو گروه عوض مى شود. در غیر این صورت یکى از نفرات گروه پائین، دولک را از روى زمین برداشته و به طرف الک که پس از پرتاب دولک، در کنار سنگ و به موازات خط طولى زمین گذاشته مى شود، پرت مى کند. اگر الک به دولک اصابت کند، باز جاى دو گروه عوض مى شود و در غیر این صورت نوبت به نفر بعدى گروه بالائى مى رسد و به همین ترتیب تا پایان نفرات گروه بالا ادامه پیدا مى کند. | ||
| در نوع دیگر الک دولک به جاى سنگ، دو آجر موازى با فاصلهٔ حدود ده سانتى متر را روى زمین گذاشته و چوب الک را روى آن دو آجر مى گذارند، یکى از بازیکنان گروه بالا با دولک زیر الک مى زند تا الک حدود ۱ – ۵/۱ متر به هوا بلند شود، بعد ضربه اى محکم به آن زده و به طرف زمین بازى پرت مى کند. | ||
| ||
| اولین بازیکن از جمع بازیکنان پیش آمده و دو زانو روى زمین مى نشیند. توپى را که قطر آن حدود ده سانتى متر است، در دست گرفته و آن را به زمین مى زند، توپ پس از برخورد به زمین بالا آمده و بازیکن با ضربات کف دست خود، آن را دوباره به زمین مى زند و ضربات را ادامه مى دهد تا زمانى که توپ از دست وى رها شده و ضربات قطع گردد. پس از او یک یک بازیکنان مهارت خود را مى آزمایند. بازیکنى که تعداد ضربات او بیش از دیگران باشد، برندهٔ بازى شناخته مى شود. در این بازى هر ضربهٔ توپ را یک ‘زى یک’ مى نامند. | ||
| ||
| بازیکنان به دو گروه مساوى تقسیم مى شوند. آن گاه مقابل هم و به فاصلهٔ ده قدم از یکدیگر، در دو صف قرار مى گیرند. استاد بازى یک دستمال بین دو صف مى گذارد، طورى که فاصلهٔ آن از دو دسته به یک اندازه باشد. با فرمان استاد نفر اول هر دو صف باید به سرعت دویده و دستمال را بردارند. بازیکنى که زودتر دستمال را برداشته و به جاى خود برگردد برندهٔ بازى است. البته به شرطى که طرف مقابل او نتواند دست خود را بدن او بزند. پس از پایان بازیِ دو نفر اول، نوبت به نفر دوم صف مى رسد و به همین ترتیب بازى ادامه مى یابد تا همهٔ نفرات دو صف به پایان برسد. در پایان گروهى که تعداد برنده هاى آن بیشتر باشد، برندهٔ اصلى شناخته خواهد شد. | ||
| ||
| هریک از دو بازیکن دوازده ریگ یا شیء کوچک دیگرى مانند لوبیا را برمى دارند، طورى که رنگ شیء موردنظر هریک با دیگرى متفاوت باشد. بعد روى زمین یا کاغذ سه مربع داخل هم مى کشند. آن گاه به نوبت هربار یک شیء خود را در نقاط تقاطع خط ها مى گذارند. بازیکنى که زودتر از دیگرى بتواند، سه دانه از شیء خود را در یک خط مستقیم قرار دهد، برنده است. | ||
| ||
| بازیکنان به دو گروه مساوى تقسیم مى شوند. روى زمین، مستطیل بزرگى رسم مى کنند و هریک از دو گروه در یکى از دو نیمهٔ مستطیل مستقر مى شوند. آن گاه به ترتیب از هر گروه یک نفر، نفس را در سینه حبس مى کند و با کشیدن زوو وارد زمین حریف مقابل مى گردد. هریک از این دو نفر سعى مى کند در حال زووکشیدن، یاران حریف را نیز لمس کند. یاران حریف نیز ضمن فرار از او، سعى مى کنند او را محاصره کرده و بگیرند که نتواند از خط نیمهٔ زمین بگذرد، زیرا در غیر این صورت تمام کسانى را که لمس کرده باشد، از بازى اخراج خواهند شد. در دور و دورهاى بعدى دو نفر دیگر از دو گروه وارد زمین حریفان خود خواهند شد و به همان ترتیبى که گفته شد عمل مى کنند. هر گروهى که زودتر یاران خود را از دست بدهد، بازنده است و به عنوان مجازات باید به افراد گروه برنده کولى بدهد؛ یعنى بازیکنان برنده هرکدام بر کول یکى از بازندگان سوار شوند و چند دورى سوارى گیرند. | ||
| در
این بازى این نکته قابل ذکر است که فردى که براى زوو کشیدن نفس گیرى کرده
است، هرگاه احساس نماید که نفس خود رو به اتمام است باید بلافاصله به زمین
بازگردد و اگر در زمین حریف نفس آن تمام شود، از دور بازى خارج مى گردد. به گزارش آکاایران بازیهای محلی،بازی های بومی - ویستا |
![,[categoriy]](http://cdn34.akairan.com/files/images/201511/2015112253346635100a.jpg "بازیهای محلی استان تهران")
بازیهای محلی،بازی های بومی - ایران مطلب
بازیهای محلی،بازی های بومی - 
لطفا صبر کنید ...